இன்று 10-04-2024. பாட்ஷா ரஜினி சொல்லும் நான்காம் எட்டை கடந்தவன் சரவணன். சரியாக சொல்ல வேண்டின் 1990 ஆம் ஆண்டிலேயே பிறந்த அக்மார்க் 90s கிட்ஸ் அவன். காலை எழுந்தவுடன் பல்லைத் தேய்க்கிறானோ இல்லையோ முதல் வேலையாக செல்லைத் தேய்த்துக் கொடுக்கும் குணத்தினன். வழக்கம் போல முழித்தவுடன் முகம் கழுவாமல் முகநூல் பக்கம் வந்து விட்டான். முதல் பதிவாக அவன் கண்ணில் பட்டது இதுதான். "படையப்பா படம் வந்து இன்றோடு 25 வருடம் ஆகிவிட்டது. படையப்பா என்றதும் உங்கள் மனதில் வருவது என்ன?" என்றது அப்பதிவு.
புன்முறுத்தான் சரவணன். விட்டத்தைப் பார்த்தான். கொசுவத்தி சுருளைப் போல், கருப்பு வெள்ளையில் ஒரு சக்கரத்தை, வெயில் காலத்தில் விசிறி சுற்ற முயலுமே..., அதுக்கும் காற்று வராமல் நமக்கும் காற்று வராமல், ஆமாம் அந்த வேகத்தில் மனதில் சுற்றி விட்டான். 1999க்கு சென்றான். சரவணன் நான்காம் வகுப்பு தேர்வு எழுதி முடித்து விட்டு வெயிலை வீணாக்காமல் கோடை விடுமுறையைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்த காலம்.
படையப்பா படம் ரிலீஸ் ஆகிவிட்டது. நண்பர்கள் மத்தியில் படம் பற்றித் தான் பேச்சு. TV, FM எங்கு பார்த்தாலும் "
எம்பேரு படையப்பா இளவட்ட நடையப்பா என்கூட உள்ளதெல்லாம் இளஞ்சிங்கப் படையப்பா" என்று புடைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
சரவணன், எப்போது நம் அப்பா நம்மை படத்துக்கு அழைத்துச் செல்வார் என ஏங்கிக் கொண்டிருந்தான். சாந்தி, கமலா இரண்டு தியேட்டரிலும் படையப்பா படம் தான். ஹவுஸ் ஃபுல். திரையரங்கு வளாகத்துக்குள்ளேயே நுழைய முடியவில்லை. அப்படி ஒரு கூட்டம். கூட்டத்தை சமாளிக்க முடியாமல் காவலர்கள் தடியடி வரைச் சென்று விட்டார்கள். அப்பா எவ்வளவு முயன்றும் தியேட்டர் உள்ளே கூட செல்ல முடியவில்லை. வாடிய முகத்துடன் வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள். தெரு கூட்டாளிகள் எல்லாம் படத்தைப் பார்த்து விட்டு சுகானுபவம் செய்ய துவங்கி விட்டார்கள். நாமும் ஆட்டத்தில் இருக்க வேண்டுமானால் படத்தை பார்த்தே ஆக வேண்டும். திரைவிமர்சனம் நிகழ்ச்சியில் வரும் மூன்று நான்கு காட்சிகளை எல்லாம் வைத்துக் கொண்டு ஓட்டிவிட முடியாது.
நான்கு ஐந்து நாள் ஓடியது. மீண்டும் அப்பா வாங்க படையப்பா படத்துக்கு போவோம் என்று உசுப்பி விட்டார். இந்த முறை படம் பார்த்து விடுவோம் என்று குடும்பமே சிலாகித்தது. ஆனால் கவுண்டர் டிக்கெட் கிடைக்கவில்லை. அப்பா மேலாளர் அரை உள்ளே சென்று அவருக்கு வணக்கம் வைத்து ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார். எப்படியும் டிக்கெட் கிடைத்துவிடும், இன்று ரசினியை ரசித்து விடலாம் என்று காத்திருந்தோம். "இந்த ஷோவுக்கு டிக்கெட் எல்லாம் விற்றுத் தீர்ந்து விட்டதாம். செகண்ட் ஷோ-வுக்கு வேண்ணா டிக்கெட் இருக்காம்." அப்பா செகண்ட் ஷோவுக்கு ஓகே சொல்லிவிட வேண்டும் என்று மனதிலேயே அறுபடை வீட்டுக்கும் அங்க பிரதட்சணம் செய்து பார்த்தான். கந்தனின் கருணைக்கண் அவன் மேல் படவில்லையே!!! அப்பா - இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம் வாங்க என்று சொல்லி வீட்டிற்கு போகச் சொல்லிவிட்டார்.
இரு தினங்கள் ஓடியது. படையப்பாவுக்கு இது மூன்றாவது படையெடுப்பு. இந்த முறை அப்பா திரு.ஹெர்குலஸ் உடன் வீட்டிற்கு வந்தார். ஹெர்குலஸ் - அவனைப் பற்றி சொல்லியாக வேண்டும். மற்ற சைக்கிள்களை காட்டிலும் ரொம்ப மிடுக்கானவன். பிரீமியம்.
அவன் சீட்டில் உள்ள சாகப்சர் உண்மையிலேயே வேலை செய்யும். குரங்கு பெடல் போட்டே சிந்தாமல் சிதறாமல் பார்சல் டீ கூட சொம்பில் வாங்கி வந்துவிடலாம். ஏறி உட்கார்ந்து ஓட்டினால் ராஜமிடுக்கு வந்து விடும்.ஆறு மணி ஷோவுக்கு லேட் ஆகி வருவதால் அப்பா அவர்களை நடந்து வரச் சொல்லாமல் சைக்கிளில் ஏறச் சொன்னார். அப்பாவையும் சேர்த்து மொத்தம் ஐந்து பேர். இது நாள் வரை தான் சுமந்த மொத்த குடும்ப பாரத்தை ஹெர்குலசிடம் இறக்கி வைத்தார். இல்லை ஏற்றி வைத்தார். சரவணனுக்கு வயது 9. அண்ணனுக்கு 12 . தம்பிக்கு 8. ஐந்து பேரும் ஒரே சைக்கிளில் செல்ல முடியுமா? அப்பா அண்ணனையும் சரவணனையும் முன் கம்பியில் உட்காரச் சொன்னார். சைக்கிள் கேரியரில் அம்மா உட்கார்ந்து கொள்ள, தம்பியோ அப்பாவின் தோள்பட்டையைப் பிடித்துக் கொண்டு கேரியரில் நிற்கலானான். தேர் கிளம்பியது. ஒருபுறம் பயம் இருந்தாலும் ஐவரும் ஒரே மிதிவண்டியில் வண்டியில் செல்வது என்பது சொல்லில் அடங்கா பெருமைதான்.
சாலையில் அப்பாவுக்கு தெரிந்தவர்களோ எங்களைப் பார்த்து சிரிக்க, அவனும் சிரித்துக் கொண்டான். இந்த தடவையாவது டிக்கெட் கிடைக்குமா என்று எண்ணிக் கொண்டே இருக்கையில் தியேட்டர் வந்து விட்டது. இந்த முறை அப்பா கவுண்டருக்கு செல்லாமல் நேரே மேலாளர் அறைக்குச் சென்று டிக்கெட்டையும் வாங்கி விட்டார். போடு...
அப்பாவுக்கும் அண்ணனுக்கும் 20 ரூவா செகண்ட் கிளாஸ் டிக்கெட். மற்றும் மூவருக்கும் 5 ரூவா லேடிஸ் டிக்கெட். சரவணன் லேடீஸ் டிக்கெட் கிழிக்கும் அண்ணனை கடந்து சென்று விட்டால் வெற்றி தான். உயரம் கருதி மாட்டிக்கொண்டால் நிற்கவைத்து கடைசியில் தான் உள்ளே அனுப்புவார். சிலக் காட்சிகளை கூட இழக்க நேரிடும். காலை கொஞ்சம் மடக்கி அப்பு போல் ஊர்ந்து போக முயற்சித்தான். உயரம் குறைவு, சின்ன பையன் தான் நான் என்று காட்டுகிறாராம். நடந்த தள்ளு முள்ளுவில் எப்படியோ அடித்து புடித்து உள்ளே வந்து விட்டதில் ஏக சந்தோஷம். இடுக்கில் மறந்த மிடுக்கை மீண்டும் கொண்டான்.
ஹவுஸ் ஃபுல் காட்சி. இடைவேளைக்கு பிறகாவது யாருக்கும் தெரியாமல் எகிறிகுதித்து போய் உட்காரும் பஞ்சு சீட்டுக்கும், ஹவுஸ் ஃபுல் என்பதால் இன்று வழியில்லை. சரி படையப்பா பஞ்சாயத்துக்கு வருவோம்.
எல்லா சொத்துக்களையும் இழந்து, மீண்டும் ஜீரோவில் தொடங்கி பீரோ நெறைய பணம் பண்ணும் அதே ரெகுலர் ரசினி டெம்ப்ளேட் தான். ஆனால் திரைக்கதை என்று இருக்கிறதே அது தான் அந்த மேஜிக். பக்கா கமர்சியல் படம்.
விண்டேஜ் ரஜினி, நீலாம்பரி, சிவாஜி என அட்டகாசமான நடிகர்கள். ஆக்சன், காமெடி, எமோஷன் என சரிவிகிதத்தில் கலந்த படம். படத்தின் சில
காட்சிகளை இன்றும் பலர் மறந்திருக்க மாட்டார்கள். நீலாம்பரியின் சபதம், தூணைப் பிடித்து அப்படியே சரிந்து உட்காரும் சிவாஜி, நீலாம்பரியின் காலை பிடித்து விடும் சௌந்தர்யாவின் வெகுளித்தனம், "உன் வீட்டுக்கு நிச்சயம் பண்ண நான் வரேன்னு சொன்னேன். உன் பொண்ண நிச்சயம் பண்ண வரேன்னு சொல்லல" என்று நேர் வழியில் பழிக்கு பழி வாங்கும் லட்சுமி, "மாப்பிள்ளை இவர்தான் ஆனா இவரு போட்டு இருக்கிற சட்டை என்து." என்ற செந்திலின் சென்சேஷனல் காமெடி, என சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்.
ரஜினி ஸ்டைல் சொல்லவே தேவையில்லை.
- "என் வழி தனி வழி சீண்டாதே. "
- "அதிகமா ஆசைப்படற ஆம்பளையும் அதிகமா கோவப்படுற பொம்பளையும் நல்லா வாழ்ந்த சரித்திரமே இல்லை."
- "கஷ்டப்படாம எதுவும் கிடைக்காது கஷ்டப்படாம கிடைக்கிறது என்னைக்குமே நிலைக்காது"
என எண்ணற்ற பஞ்ச் டயலாக்குகள்.
அந்த மயிற்கூச்சிடும் காட்சி. வயசான படையப்பாவை வீட்டிற்கு அழைத்து விட்டு, வீட்லிலுள்ள இருக்கை, சோபாசெட் என எல்லாவற்றையும்
எடுத்து விட்டு மாப் எல்லாம் போட்டு முடித்து வீட்டை ரெடியாக வைத்திருப்பார்கள். நீலாம்பரி மட்டும் ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து இருப்பார். ரஜினிக்கு இருக்கை இருக்காது. என்ன செய்ய போகிறார் ரஜினி என எல்லாரும் காத்திருக்க, தன் சால்வையை எடுத்து ஸ்டைலாக மேலே இருந்த சங்கிலியை இழுத்து மர ஊஞ்சலில் ஏறி உட்கார்ந்து சல்யூட் அடிக்கும் அந்த காட்சி. ஆர்ப்பரிப்பு. AS திலிப் குமாரின்( நம்ம ARR தான்) அந்த கரு இசை (Theme music) அட்டகாசம். மற்றும் அந்த வெற்றிக் கொடிக்கட்டு பாடல் இன்றும், வெறியோடு உழைக்கத் தூண்டும் மோட்டிவேஷன் சாங்.
படத்தில் எத்தனையோ நகைச்சுவை காட்சிகள் இருந்தாலும் சரவணனுக்கு பிடித்தது என்னவோ கிளைமாக்ஸ் சண்டைக் காட்சியில் வரும் அந்த பகுதி தான். அந்த சண்டையின் போது ஒரு கட்டத்தில் ரஜினி தன் சட்டையை கழற்றி உடம்பை முறுக்கேற்றுவார். அப்போது ரஜினியை பார்த்து நம்ம அப்பாவி அப்பாஸ் "What a man?" வாயைப் பிளப்பதெல்லாம் டூ டூ முச். ரவிக்குமார் அண்ணே! என்னண்ணே இதெல்லாம்? 90's கிட்ஸ்க்கே கிச்சு கிச்சு மூட்டிய காட்சி அது.
ஆயிரம் சொன்னாலும் அந்த வருடத்தின் மாபெரும் வெற்றிப்படம் படையப்பா தான். தமிழ்நாட்டில் முதன் முதலில் 50 கோடி ரூபாய் வசூலித்ததும் அதுதான்.
இப்போது ரீ-ரிலீஸ் செய்தாலும் படையப்பா பார்க்க பெரும்படை திரளும் என்பது நிதர்சனமே!!!
- தஞ்சையின் அரச குமாரன்
15-04-2024
